Saya mrupakan isteri kpd penagih dan mpunyai 3 org anak yg masih kecik. Baru2 ini suami saya ditangkap krn syabu. Pd hari kjadian dia tdk pulang kerumah, saya sangka ie tbabit dgn kmalangan..Seharian mcari dan brendam airmata krn sangka saya tlh mjadi ibu tunggal..tp rupa2nye dia dlokap...prasaan mlihat ie masih idup mbuat saya lupa apa tlh dlakukan..Kami ok slp kjadian itu tp sminggu slp itu saya mula mcari siapa sebenar suami saya.. Saya mbaca diarinye...Rupenye bbrp hari slps bebas dr lokap ie masih ambik benda tu..masa 2 saya sedar kbodohan saya. Bthn saya dtipu..Duit habis ke syabu..Slama ini saya sangka gj ie tdk mcukupi utk mnanggung kami anak branak. Jadi saya membantu ie dgn pdapatan yg saya ada..Ie cukup pandai mnipu. Sikapnye yg rajin mbantu mbuat keje rumah mbutakan saya..dan sikap ie yg mmlihara solat, mmg tlh mbodohkan saya...Rajin ie krn najis 2 dan bukan krn kasihankn saya,manakala solat ie anggap sbg rutin harian... Dan utk pengetahuan, sblm ini dia mrupakan penagih ubat batuk, ttp tlh insaf (pengakuan ie sendiri)... Ia mnyalahkan saya dan didikan org tuanya atas apa yg tjadi..Skrg ni sayalah yg menyara kluarga..Hubungan kami smakin dingin..cakap apa perlu je.. Saya tlh cuba utk bbincang tp ibarat bcakap dgn dinding,merayu utk ie berubah tp bg ie saya mbingitkn ie...Dan kini bg saya mmadai anak saya masih ada ibuayah dsisi mrk.. Saya pun dah tak mampu nak menangis dan mharap ape2 lg...Saya sudah letih...malas nak kenang pengorbanan, cinta dan impian... Biarlah...Klu mengharap pun saya yg kecewa... Doa saya biarlah anak2 saya mjd anak yg soleh,menyintai dirinya,agamanya, dan saya....aminn